بدون تاریخ ، بدون امضا

دلم میخاد وسایلمو جمع کنم ، نه‌ منکه وسیله ای‌ ندارم همین خودمم با یه دس لباسم بعد اینکه برم دم درِ تیمارستانی که اون سر شهره و بگم منو قبول میکنید ؟ رویِ یه تخت بخابم ، هیشکی نباشه ، من باشمو دیوارایی که از شدتِ غم سنگی شدن ، سفت شدن ، دیوارایِ رنگو رفته ! اتاقی که هیچ پنجره‌‌‌ای نداشته باشه چون نمیخام دروغی به اسم روز روشنو امیدو بهم گوشزد کنه ! دیشب سرمو روی بالشم گذاشته بودمو لاشه‌ی خسته و پر از دردمو لای پتو پیچونده بودمو به این فکر میکردم که کسیو دوس داشته باشم اما چن ثانیه بعد یه حسی گفت بگیر بکپ تنهایی خوبه :) اینستا ، تلگرام ، واتساپمو پاک کردم یجورایی قطع رابطه کردم با دنیای مجازی فقط وب مونده که اونم گه گاهی سر میزنم :)